Άρθρο της Ζωής Δημητρίου στο Provocateur στο οποίο η Έλενα-Όλγα Χρηστίδη σχολιάζει, μεταξύ άλλων, την υπερασπιστική γραμμή “επαγγελματίες ομοφυλόφιλοι”.
“Οι δηλώσεις του συνηγόρου του Δημήτρη Λιγνάδη, Αλέξη Κούγια, περί “επαγγελματιών ομοφυλόφιλων”, αναφερόμενος στα άτομα που κατήγγειλαν την σεξουαλική κακοποίηση που υπέστησαν, είναι βαθιά ομοφοβικές και προβληματικές σε δύο επίπεδα: από την μία υποτιμούν τα θύματα στην βάση του σεξουαλικού τους προσανατολισμού. Από την άλλη, με τον όρο “επαγγελματίες”, ο Α. Κούγιας ταυτίζει την ομοφυλοφιλία με την σεξεργασία και ενεργοποιεί το στερεότυπο του επικίνδυνου ομοφυλόφιλου που “παγιδεύει”, αντιστρέφοντας τους ρόλους θύτη-θύματος (παραλείποντας μάλιστα βολικά το νεαρό της ηλικίας των θυμάτων και την ασθενέστερη θέση τους) . Ταυτόχρονα, υποτιμά όσα άτομα εργάζονται στο σεξ, σαν οι δικές τους καταγγελίες να είναι αφερέγγυες, ή σαν η σεξουαλική βία που υφίστανται να μην είναι εξίσου ποινικά κολάσιμη, λόγω του αντικειμένου τους. Λόγω (και) τέτοιων αντιλήψεων άλλωστε καταγράφεται στα διεθνή επιστημονικά δεδομένα ότι αυτή η επαγγελματική ομάδα αντιμετωπίζει από τα υψηλότερα ποσοστά βίας στην εργασία.
Οι δηλώσεις αυτές επανατραυματίζουν τα θύματα, δημιουργούν ένα κλίμα απαξίας των καταγγελιών τους και ενισχύουν την κουλτούρα του victim blaming. Ερεθίζουν αντανακλαστικά ομοφοβίας και τοξικής αρρενωπότητας στο κοινωνικό σύνολο, σε μία συγκυρία που για πρώτη φορά ακούστηκαν επιτέλους δυνατά οι φωνές των θυμάτων κάθε είδους έμφυλης βίας.”