(Προειδοποίηση Περιεχομένου, πρακτικές μεταστροφής, προκλήσεις ψυχικής υγείας, αυτοκτονικότητα).
Αλέξανδρος, 28 ετών.
“Σε ηλικία 21 ετών και αφού είχα μιλήσει με πολύ φόβο στους γονείς μου για την σεξουαλικότητά μου επισκέφθηκα μοναχό σε συγκεκριμένη μονή στην επαρχία, γνωστό για την «πνευματικότητά» του. Δεν ήμουν χαρούμενος με την ομόφυλη σεξουαλικότητά μου, αντίθετα ένιωθα δυστυχισμένος και μόνος. Γνώριζα ήδη, μέσω internet, όλα τα επιχειρήματα για το πώς καμιά θεραπεία δεν φαίνεται να αλλάζει τον σεξουαλικό προσανατολισμό κάποιου, και ότι μπορεί να προκαλέσουν κατάθλιψη και άλλα. Τα είχα ψάξει όλα. Ήμουν όμως ήδη απογοητευμένος και δεν μπορούσα να φανταστώ την ζωή μου ως ομοφυλόφιλος, με κανέναν τρόπο. Δεν έβλεπα καμιά ελπίδα και έστω και μία περίπτωση να υπήρχε να αλλάξω με κάποια βοήθεια, ήθελα να το κάνω. Πίστευα (στον Θεό), αλλά χωρίς ιδιαίτερη επαφή με την εκκλησία. Τον μοναχό αυτόν τον είχε ακούσει από κάποια φίλη η μητέρα μου. Πήγα, μιλήσαμε. Του είπα ότι γνωρίζω ότι οι ψυχίατροι λένε ότι κάτι τέτοιο δεν αλλάζει και ζήτησα την γνώμη του. Δεν μου αρνήθηκε τα επιστημονικά δεδομένα, μου είπε ότι η επιστήμη λέει αυτά που πρέπει και ο Θεός αυτά που πρέπει. Του είπα ότι αν μπορώ να αλλάξω με την πίστη θέλω να το προσπαθήσω, να μπορέσω να βρω μια κοπέλα και να αποκτήσω στο μέλλον οικογένεια. Με ρώτησε αν είμαι σίγουρος και έτοιμος να δουλέψω με τους πειρασμούς μου και αν ναι, θα το καταφέρουμε μαζί. Το αποδέχτηκα αμέσως, πολύ συνειδητά και ψύχραιμα. Ακολούθησε περίπου ένας χρόνος που τον συμβουλευόμουν, και από κοντά και τηλεφωνικά.
Οι οδηγίες μέσα σε αυτό το διάστημα (να τις εφαρμόζω σταδιακά ή όλες μαζί, αργότερα) ήταν: όποτε σκέφτομαι σεξουαλικά έναν άνδρα, να λέω συγκεκριμένη προσευχή. Όποτε αυνανίζομαι να σκέφτομαι κάποια πορνοστάρ, και να επιμένω μέχρι να ολοκληρώσω με αυτήν στην σκέψη μου (ο ιερέας έλεγε ότι δεν είναι αμαρτία αν με οδηγήσει αυτό στο να κάνω οικογένεια). Όποτε δεν τα καταφέρνω και σκέφτομαι ή επιθυμώ άνδρα να μην τρώω (άλλες φορές για λίγες ώρες, άλλες να μην τρώω λάδι, άλλες να μην φάω για ένα 24ωρο, ανάλογα με το τι είχα κάνει, π.χ. μόνο σκέψη, αυνανισμό, ολοκλήρωση ή όχι κ.λπ.). Κάθε φορά τον ρωτούσα αν θα μπορέσω να αλλάξω και μου έδινε θάρρος λέγοντας ότι με την πίστη και με προσπάθεια επιτυγχάνονται όλα. Ανάλογα με την βελτίωσή μου ή μη, έλεγα άλλες προσευχές, ζητούσα συγχώρεση ή εξομολογούμουν. Δύο φορές μου έδωσε ως οδηγία να επισκεφθώ οίκο ανοχής. Εάν κατάφερνα να ολοκληρώσω θα ήταν σημάδι βελτίωσης. Την πρώτη δεν τα κατάφερα, ακολούθησε νηστεία 40 ημερών και οδηγία για προσευχές κάθε μέρα. Την δεύτερη τα κατάφερα, αν και σκεφτόμουν άνδρες κατά την διάρκεια. Ο μοναχός μου είπε να μην ανησυχώ, σημασία έχει ότι ο οργανισμός μου ανταποκρίθηκε και αυτό ήταν καλό σημάδι. Κάποια στιγμή γνωρίστηκα με ένα παιδί μέσω ίντερνετ, μιλούσαμε, και κανονίσαμε να βγούμε έξω, εγώ έλεγα «φιλικά». Μου άρεσε όμως και μετά από λίγες συναντήσεις προχωρήσαμε σεξουαλικά. Επέστρεψα πολύ αναστατωμένος και θλιμμένος και έλαβα νέες οδηγίες για πλήρη αποχή από το διαδίκτυο, νέο πρόγραμμα προσευχών και νηστείας, και επίσκεψη πάλι σε οίκο ανοχής.
Ο στόχος δεν ήταν να ακολουθήσω απλά την θρησκεία, να είμαι κοντά στον Θεό κ.λπ. Ο στόχος ήταν ξεκάθαρος, να γίνω ετεροφυλόφιλος. Μετά από λίγο διάστημα από αυτό, άρχισα να παθαίνω κρίσεις πανικού. Άρχισα να αραιώνω τις επαφές μου με τον μοναχό. Εκείνος με καλούσε, με ρωτούσε τι κάνω. Ακολούθησαν έξι μήνες, οι χειρότεροι της ζωής μου. Κλείστηκα σπίτι, πάθαινα πανικούς, έτρεμα ολόκληρος, έπαθα κατάθλιψη, κοβόμουν με ξυραφάκι. Δεν κοιμόμουν καλά, έβλεπα εφιάλτες. Μια μέρα πήρα χάπια, πολλά, άρχισα να ζαλίζομαι. Το είπα στην μητέρα μου και με πήγαν στο νοσοκομείο για πλύση στομάχου. Από τότε και μετά δεν του ξαναμίλησα. Σιχαίνομαι τον εαυτό μου, σιχαίνομαι το ότι πήγα με γυναίκες με αυτόν τον τρόπο, αλλά κατάλαβα ότι αν δεν πάρω απόφαση αυτό που είμαι, θα πεθάνω. Παίρνω αντικαταθλιπτικά τώρα και την παλεύω. Ακόμα περισσότερο όμως, σιχαίνομαι αυτόν τον άνθρωπο, τον ιερώμενο, που δεν μου είπε όχι, δεν μπορώ να σε αλλάξω. Που μου έδινε ψεύτικες ελπίδες αντί να μου πει ότι ο Θεός με έκανε έτσι ή οτιδήποτε άλλο. Τον σιχαίνομαι, θα ήθελα να είχα την δυνατότητα να τον καταγγείλω, να τον σταματήσω. Δεν πήγαινα μόνο εγώ σε αυτόν για αυτόν τον λόγο. Ήταν διάσημος στους εκκλησιαστικούς κύκλους.»
Οι ανωτέρω περιγραφόμενες πρακτικές πληρούν τα διεθνή κριτήρια για να αναγνωριστούν ως «θεραπεία μεταστροφής». Εφαρμόστηκαν με την ρητή και ενημερωμένη συγκατάθεση του ατόμου.
Σύμφωνα με τον νόμο που μόλις ψηφίστηκε είναι απολύτως νόμιμες, τόσο γιατί έδωσε την συναίνεσή του, όσο και γιατί ο νόμος δεν φαίνεται να αφορά αυτουργούς πέραν των ιατρών/επαγγελματιών υγείας (π.χ. ιερείς). Οι συνέπειές τους μπορεί να είναι από ήπιες προκλήσεις ψυχικής υγείας, έκπτωση λειτουργικότητας του ατόμου, επιβάρυνση της υγείας και της ευζωίας του, μέχρι αυτοκτονικότητα και θάνατος.
Ο Αλέξανδρος μας έχει επιτρέψει να μοιραστούμε την ιστορία του, ενώ έχουμε αλλάξει/αφαιρέσει το όνομα και άλλα στοιχεία που θα τον φωτογράφιζαν και προστατεύονται όλα τα προσωπικά του δεδομένα.
*στην περιγραφή χρησιμοποιήθηκε η γλώσσα του αφηγούμενου ατόμου, π.χ. “οίκοι ανοχής”.
#οριζόντιαπαγόρευσηθεραπειώνμεταστροφής