Σήμερα, 21/10/2018, πρόκειται να διοργανωθεί στην Πάτρα εκδήλωση-συζήτηση με τίτλο «Διεπιστημονική Συζήτηση για την Ταυτότητα Φύλου», από τον Ιατρικό Σύλλογο Πατρών. Από το πρόγραμμα της εκδήλωσης, όπως έχει ήδη ανακοινωθεί, φαίνεται πως η προσέγγιση των ζητημάτων της ταυτότητας φύλου γίνεται με πλήρως αντιεπιστημονικό και τρανσφοβικό τρόπο. Συγκεκριμένα, γίνεται αναφορά στη «διαταραχή ταυτότητας του φύλου» και τις «διαταραχές του φύλου», ενώ μεταξύ των ομιλητών βρίσκεται ο Δρ. Θάνος Ασκητής, που υιοθετεί τους πιο πάνω χαρακτηρισμούς στον τίτλο της εισήγησής του, αλλά και ο αρχιμανδρίτης π. Αμβρόσιος Γκουρβέλος ο οποίος εισηγείται τη θέση της εκκλησίας σχετικά με το θέμα.
Ως ο πρώτος επιστημονικός φορέας στην Ελλάδα που ασχολείται εξειδικευμένα με την ψυχική υγεία των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων, είμαστε υποχρεωμένες-οι να αποσαφηνίσουμε για άλλη μία φορά τα εξής:
O όρος «διαταραχή ταυτότητας φύλου» -καθώς και κάθε προσέγγιση που παθολογιοποιεί την τρανς κατάσταση- είναι πλήρως αντιεπιστημονικός, παθολογιοποιητικός και πλέον κακοποιητικός για τα τρανς άτομα. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (WHO) η τρανς κατάσταση ΔΕΝ αποτελεί διαταραχή και η λεγόμενη διαταραχή ταυτότητας φύλου έχει αφαιρεθεί τόσο από το πιο πρόσφατο διαγνωστικό του εγχειρίδιο του WHO, το ICD 11 (από το οποίο αφαιρέθηκε και η λεγόμενη δυσφορία φύλου) αλλά και από το ψυχιατρικό διαγνωστικό εγχειρίδιο-κατάλογο ψυχιατρικών διαταραχών της Αμερικάνικης Ψυχιατρικής Εταιρείας, το DSM 5 (η επόμενη έκδοση του οποίου αναμένεται να έχει εναρμονιστεί πλήρως με τον ΠΟΥ και για την ονομαζόμενη «δυσφορία», αφαιρώντας και αυτή από τις ψυχιατρικές διαταραχές).
Κάθε προσέγγιση εκ μέρους επαγγελματιών υγείας και ψυχικής υγείας που δεν εναρμονίζεται με τα παραπάνω, αγνοεί τις συστάσεις του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας αλλά και τις οδηγίες διεθνών οργανισμών επαγγελματιών ψυχικής υγείας, είναι αντιεπιστημονική, δεν ακολουθεί τα νεότερα επιστημονικά δεδομένα και κρίνεται ως εξαιρετικά επικίνδυνη για την υγεία και την ευζωία των τρανς ατόμων.
Δηλώνουμε ότι:
– Κρίνουμε ως ιδιαίτερα ανησυχητική και δυνάμει κακοποιητική την αναπαραγωγή αντιεπιστημονικών στερεοτύπων από ειδικούς ψυχικής υγείας και επαγγελματίες υγείας εν γένει, των οποίων ο δημόσιος λόγος έχει ακόμα πιο ισχυρό αντίκτυπο στο κοινωνικό πλαίσιο όπου αρθρώνεται
– Θεωρούμε ότι θεσμικοί φορείς και συλλογικά επιστημονικά όργανα (όπως οι Ιατρικοί Σύλλογοι) βαρύνονται από την ευθύνη προάσπισης και προώθησης των κατευθυντηρίων αρχών της δεοντολογίας και των επιστημονικών δεδομένων και κατά συνέπεια θεωρούμε επιβεβλημένο να ενισχύουν το δημόσιο διάλογο με έγκυρες και σύγχρονες τοποθετήσεις και διεπιστημονικές προσεγγίσεις, που συντάσσονται ταυτόχρονα με την άρση των διακρίσεων και την ενίσχυση της υγείας και της ευζωίας των πολιτών. Σε αντίθετη περίπτωση ελλοχεύει ο κίνδυνος της περαιτέρω επιβάρυνσης της δημόσιας υγείας, μέσω της εκφοράς αναχρονιστικών, αντιεπιστημονικών θέσεων.
– Θεωρούμε ανησυχητική την παρουσία εκπροσώπου της εκκλησίας ως ισότιμου εκφραστή άποψης για ένα επιστημονικό θέμα που αφορά το κοσμικό κράτος και την επιστημονική κοινότητα και όχι την εκκλησία. Η προσωπική πίστη και σχέση κάθε ατόμου με τη θρησκεία και την εκκλησία πρέπει να γίνεται απόλυτα σεβαστή, αλλά είναι ανεξάρτητη από την άρθρωση επιστημονικών θέσεων. Ταυτόχρονα, η δεοντολογία μας επιβάλλει να διαχωρίζουμε τον επιστημονικό διάλογο από τον αντιεπιστημονικό λόγο (όπως και από τη ρητορική μίσους), όπως τα τελευταία έχουν εκφραστεί επανειλημμένως από άλλους ιεράρχες.
– Τέλος εισηγούμαστε, για πρώτη φορά στην Ελλάδα, τη θέσπιση νομοθετικού πλαισίου που να προστατεύει τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα και οικογένειες, λήπτες/λήπτριες υπηρεσιών ψυχικής υγείας, από αντιεπιστημονικές και κακοποιητικές πρακτικές ειδικών ψυχικής υγείας, αλλά και τη δημιουργία συγκεκριμένου κώδικα δεοντολογίας για τους ειδικούς ψυχικής υγείας που θα τηρείται υποχρεωτικά, ακολουθώντας το παράδειγμα και άλλων ευρωπαϊκών κρατών αλλά και τις οδηγίες για την παροχή υπηρεσιών Διεθνών Οργανισμών Ψυχικής Υγείας όπως η Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρεία, ο Αμερικανικός και ο Βρετανικός Σύλλογος Ψυχολόγων, αλλά και η Αμερικανική Παιδιατρική Ακαδημία, ως ενδεικτικά παραδείγματα.