Σήμερα είναι η Παγκόσμια Ημέρα κατά της Ομοφοβίας, της Αμφιφοβίας και της Τρανσφοβίας. Η ημερομηνία δεν είναι τυχαία, καθώς στις 17 Μαΐου του 1990 η ομοφυλοφιλία έπαψε να θεωρείται ψυχική διαταραχή και αφαιρέθηκε ολοκληρωτικά από το διαγνωστικό εγχειρίδιο του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας. 29 ολόκληρα χρόνια αργότερα, αφού κατοχύρωθηκε η πλήρης αποπαθολογιοποίηση και των τρανς ταυτοτήτων, στο νέο ICD 11, τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν παθολογιοποίηση, στίγμα και διακρίσεις. Οι ειδικοί ψυχικής υγείας εξακολουθούν δυστυχώς συχνά να προσεγγίζουν κακοποιητικά τα ζητήματα φύλου και σεξουαλικότητας, και τα ανθρώπινα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων συνεχίζουν να παραβιάζονται. Φαίνεται λοιπόν πως τα επιστημονικά δεδομένα δεν αρκούν, για να γίνει το κοινωνικό σύνολο ένας ασφαλής τόπος.
Ο Φουκώ στην “Ιστορία της Σεξουαλικότητας” έλεγε ότι σε βάρος της σεξουαλικότητας και των εκφράσεών της δομείται μια απαγόρευση που κάνει τρία πράγματα: 1) βεβαιώνει πως κάτι δεν επιτρέπεται, 2) εμποδίζει κάτι να ειπωθεί και 3) αρνιέται πως αυτό υπάρχει. Αν λοιπόν, εκτός από τα επιστημονικά δεδομένα, υπάρχει ένα ακόμα εργαλείο προς τη διασφάλιση της ελεύθερης ύπαρξης κάθε ατόμου, αυτό είναι η Ορατότητα. Βήμα βήμα, βεβαιώνουμε πως τα ΛΟΑΤΚΙ+ βιώματα υπάρχουν, τους κάνουμε χώρο για να ακούγονται, και αρνούμαστε την -άμεση ή έμμεση- απαγόρευσή τους.
Έτσι, καλωσορίζουμε τη σημερινή διοργάνωση της Colour Youth, Κοινότητα Lgbtq Νέων Αθήνας με τον τίτλο “Μην κλείνετε τα μάτια”. Συμμετέχουμε (η Έλενα Όλγα Χρηστίδη, η Νάνσυ Παπαθανασίου και ο Θεοδόσης Γκελτής) και συζητάμε για το ρόλο του/της ειδικού ψυχικής υγείας σήμερα, την επίδραση των διακρίσεων στην ψυχική υγεία και τις πολλές διαφορετικές μορφές βίας που εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα.
Σας περιμένουμε.