Πες τη με το όνομά της: Γυναικοκτονία

Μωβ φόντο, κάτω δεξιά το σήμα του Orlando LGBT+ και στο κέντρο με λευκά γράμματα η φράση: Πες τη με το όνομά της: Γυναικοκτονία.

Πριν κλείσει ο 9ος μήνας του χρόνου, σημειώθηκε η 11η γυναικοκτονία για το 2021.

Οι γυναίκες/θηλυκότητες και όσα άτομα φέρουν αυτόνομα ή συνδυαστικά μία ΛΟΑΤΚΙ+ ταυτότητα αποτελούν μόνιμο στόχο έμφυλης βίας μέσα σε ένα βαθιά ετεροκανονικό και πατριαρχικό κοινωνικό πλαίσιο σαν αυτό στο οποίο ζούμε.

Για χρόνια κι άλλες λέξεις όπως “ομοφοβία/τρανσφοβία” και “σεξισμός”, δεν χρησιμοποιούνταν σχεδόν καθόλου στον δημόσιο λόγο, παρόλο που η ουσία τους οδηγούσε και εξακολουθεί να οδηγεί σε βίαιες πράξεις κάθε είδους, ανισότητα, καταπίεση, ακόμα και θάνατο. Ακόμα οι λέξεις αυτές δεν χρησιμοποιούνται αρκετά, δείγμα της παρούσας αλλά πρώιμης κοινωνικής διεργασίας στην οποία βρισκόμαστε γύρω από την συνειδητοποίηση της έμφυλης βίας και των συστημικών της προεκτάσεων και διασταυρώσεων.

Όσον αφορά την ψυχική υγεία, τόσο όσων έχουν επιζήσει της έμφυλης βίας όσο και όσων φοβούνται καθημερινά ότι θα την υποστούν στις πιο ακραίες της μορφές, οι λέξεις βοηθούν να νοηματοδοτηθεί το τραύμα, να οριστούν με σαφήνεια οι ρίζες της βίας αυτής και, μαζί με τις κατάλληλες ενέργειες, να ασκηθεί πίεση για ουσιαστικές, ολιστικές, φεμινιστικές θεσμικές αλλαγές -στον τομέα της δικαιοσύνης, της ψυχοκοινωνικής στήριξης, της υγείας, της εργασίας, της κοινωνικής πρόνοιας, των δομών φιλοξενίας και προστασίας κ.α.

Ως επαγγελματίες ψυχικής υγείας, κοινωνικοί επιστήμονες, ψυχαναλυτές-τριες και ψυχοθεραπεύτριες-ές, γνωρίζουμε πως τα λόγια που χρησιμοποιούμε για να περιγράψουμε εμπειρίες και έννοιες μπορούν να αναγνωρίσουν και να εμπεριέξουν ή να αρνηθούν την πραγματικότητα, και την βιωμένη εμπειρία όσων έχουν τραυματικές εμπειρίες ή/και βιώνουν αποκλεισμούς.

Οι λέξεις έχουν σημασία.

Στο ψυχοθεραπευτικό δωμάτιο αλλά και έξω από αυτό, στις δημόσιες δηλώσεις μας, στα άρθρα και τα κείμενά μας, στην παροχή επιστημονικών πληροφοριών και σε κάθε είδους αλληλεπίδρασή μας γύρω από το ζήτημα των γυναικοκτονιών, παίρνουμε θέση και καλούμε τις/τους συναδέλφους να πιέζουμε για θεσμικές αλλαγές αναγνωρίζοντας το προφανές:

 

Είναι γυναικοκτονία.

Είναι η 11η των τελευταίων 9 μηνών.

Και πρέπει να είναι η τελευταία.